ستاره اسکندری برای اولین بار با بازی در سریال «هفت سین» حضور در یک سریال مناسبتی را تجربه کرد. «مسافر ری»،

«مواجهه»، «شبانه»، «قصه پریا»، «مرگ تدریجی یک رویا»، «فاکتور هشت» و «شوق پرواز» از جمله آثاری است که این بازیگر در آنها ایفای نقش کرده است. البته مهم ترین حضور او به مجموعه «نرگس» باز می گردد؛ اثری که بعد از فوت زنده یاد «پوپک گلدره» اسکندری جایگزین او شد. اسکندری در مجموعه هفت سین برای نخستین بار نقش مادری را بازی کرد که فرزندی بیست و دو ساله دارد. همین موضوع سبب شد تا در گفت وگویی با وی چگونگی ایفای نقشش را در این مجموعه مورد بررسی قرار دهیم.

چه عاملی باعث شد بازی در نقش مادری چهل وپنج ساله را قبول کنید؟

این نقش برایم متفاوت و فارغ از کلیشه های رایج بود؛ نقشی بود که تاکنون تجربه نکرده بودم. فیلمنامه هم تاثیر بسیار زیادی در پذیرفتن این نقش داشت. مجموعه «هفت سین» قصه ای از جنس مردم داشت. این همان اتفاقی است که می تواند یک مجموعه را به اثری پرمخاطب تبدیل کند، چون مخاطب امروزی دیگر به دنبال زرق و برق آنچنانی در تصویر نیست و سریالی می تواند برای بیننده امروز جالب باشد که مخاطب احساس کند شخصیت های قصه را می شناسد و با نوع زندگی آنها آشناست. به همین دلایل و با توجه به تجربه ای که با آقای صمدی در سریال شوق پرواز داشتم، بازی در این نقش را پذیرفتم که تجربه خیلی خوبی هم بود.

ایفای نقش مادر چهل و پنج ساله چگونه بود؟

من همان گونه که نقش دختر هفده ساله را بازی می کنم، نقش مادر چهل و پنج ساله را هم می توانم بازی می کنم که یک پسر بزرگ دارد. مهم شناخت نقشی است که باید آن را اجرا کرد. برای بازی در سریال هفت سین از تجربیات گذشته ام استفاده کردم. اگر به آثاری که تاکنون بازی کرده ام، توجه کنید هیچ وقت نقش تکراری نپذیرفته و بازی نکرده ام چون علاقه مندم نقش های متفاوتی بازی کنم.

همیشه فیلمنامه یکی از دغدغه های اصلی بازیگران است. به نظر شما فیلمنامه هفت سین چه نقاط قوت و ضعفی داشت؟

نمی توانم بگویم که فیلمنامه در بخش هایی ضعف یا قوت داشت، اما معتقدم فیلمنامه هفت سین جزو فیلمنامه های کم نقصی بود که تاکنون خوانده ام. فیلمنامه «هفت سین» شخصیت پردازی های خوبی داشت و همین موضوع نیز سبب شد اثر خوبی هم تولید و پخش شود.

دیگر بازیگران این مجموعه در ایفای نقش شما چه تاثیری داشتند؟

مطمئنا حضور بازیگران حرفه ای در کنار یکدیگر می تواند کیفیت یک اثر نمایش را بالاببرد و اگر بین بازیگران تعامل وجود نداشته باشد، نتیجه خوبی ندارد و کار نمی تواند مخاطبان را جذب کند. در این مجموعه همه در کنار هم بودیم و تلاش شد اثری ماندگار تولید شود. یکی از نکات مثبت هفت سین این بود که در کنار جمعی از بازیگران چهره و سرشناس سینما و تلویزیون از نابازیگران زیادی هم در کار استفاده شد. بازی در کنار پیشکسوتانی همچون سیروس گرجستانی و فردوس کاویانی به دلیل خاطراتی که از آنها دارم، برایم جذاب بود. البته همکاران دیگری همچون جواد عزتی و مهران رجبی هم به علت خلاقیت هایی که داشتند، در این مجموعه تاثیرگذار بودند.

نحوه هدایت بازیگران، دکوپاژ (نمابندی) و... را از سوی کارگردان هفت سین چگونه ارزیابی می کنید؟

آقای صمدی به عنوان کارگردان سریال بیشتر از همه بازیگران برای سریال زحمت کشیدند. او کارگردانی است که ابزار و تکنیک را می شناسد و با درک درست از دکوپاژ هفت سین را بخوبی کارگردانی کرد. آقای صمدی فردی مهربان است و به پیشنهادهای بازیگران احترام می گذارد. در سریال هفت سین هم به نظر دیگران گوش می داد و سعی می کرد تا جایی که امکان دارد از آنها استفاده کند. البته متاسفانه کارهای مناسبتی همیشه شتاب زده تولید می شود، اما به نظرم آقای صمدی بخوبی توانست گروه را هدایت کند و این مجموعه با زمان کمی که داشت، به شکل خوبی تولید شد.

به نظرتان مجموعه هفت سین تا چه اندازه توانست با ایجاد موقعیت های طنز، مخاطبان را جذب کند؟

ما در زمان کار اصراری نداشتیم که حتما هفت سین طنز باشد. از ابتدا قرار بود موقعیت های طنز در این سریال به وجود بیاید. من خودم همیشه در نقش هایی که بازی می کنم، از واقعیت ها الهام می گیرم چون در چنین شرایطی مخاطب می تواند ارتباط بهتری با مجموعه و شخصیت های آن برقرار کند.

به نظر خودتان گریم تا چه اندازه توانست به باورپذیری نقش شما به مخاطب کمک کند؟

این که مخاطب نقش را باور کند برای شخص من بسیار مهم است. برای همین از طراحی گریمم در سریال هفت سین استقبال کردم چون احساس کردم چهره مرا برای مردم باورپذیرتر می کند. البته هنگام بازی فقط به گریم اتکا نکردم و از همه خلاقیتم برای اجرای این نقش نیز استفاده کردم.

جام جم

گردآوری : گروه اینترنتی پرشین وی